Gerrit Johannes Hendrikus van Dongeren

Hij was de zoon van Willemina Catrina Elisabeth Reijnders en Albertus van Dongeren.

Hij was de broer van Willemina Young - van Dongeren, Johannes van Dongeren, Hendrik van Dongeren, Jacoba Willemina Catrina van Dongeren, Albertus van Dongeren en nog twee anonieme van Dongeren.

Gerrit Johannes Hendrikus van Dongeren was getrouwd met Theodora van Dillen uit Culemborg.

Ze woonden in de Kolenstraat 11a. Hij was van beroep huisschilder.

Gerrit was medewerker van 'De Waarheid' in Zutphen en werd op 25 juni 1941 gearresteerd. Hij overleed door ziekte op 18 juni 1942 in KZ Dachau.

Gerrit ligt begraven op het ereveld te Frankfurt am Main, Frankfurt-Oberrad, nummer H 1 5.

Onderstaande bijdrage is overgenomen uit 'Het vrije woord, 'De illegale pers in Nederland 1940-1945', geschreven door Hans van den Heuvel en Gerard Mulder:

'De Waarheid, het illegale blad van de CPN, had al eerder tegen de anti-joodse maatregelen geprotesteerd. Het waren ook CPN'ers die in reactie op de razzia's in 'de Jodenhoek' tot een staking hadden opgeroepen. Zij waren voor de organisatie van de Februaristaking verantwoordelijk.

Het bezettingsbestuur was hierdoor totaal verrast. De Februaristaking bracht een gevoelige slag toe aan het Duitse prestige. Er werd dan ook (letterlijk) hard teruggeslagen en vooral in communistische kring vonden talloze arrestaties plaats.
De Februaristaking, de eerste en enige 'antipogromstaking' in de wereldgeschiedenis, markeert het einde van de eerste bezettingsfase. Het Nederlandse volk moest zich schikken. Nederlanders en bezetters begonnen te beseffen wat ze aan elkaar hadden. Voor de nazi's was de kans dat het Nederlandse volk vanzelf nationaal-socialistisch zou worden, definitief verkeken.

Als gevolg van de Februaristaking openden de fascisten de jacht op CPN-leden, wegens hun aanzienlijke rol bij het organiseren van de staking. In het westen van het land werden ongeveer 300 communisten opgepakt. Op 13 maart 1941 werden op de Waalsdorpervlakte bij Scheveningen de eerste drie communistische Februaristakers door kogels van een Duits vuurpeloton gefusilleerd.
De arrestatiegolf ten gevolge van de staking beleefde in de zomer van 1941 een voorlopig hoogtepunt in die gebieden waar de CPN vanouds aanhang heeft: Amsterdam, Groningen, Den Haag, Rotterdam.

Mede vanwege de Februaristaking joegen de Duitsers tijdens de gehele oorlog meedogenloos op de kaders van de CPN en de Waarheid. Drieduizend communisten werden tussen 1940 en 1945 gearresteerd. Het is in dit verband passend stil te staan bij het feit, dat bijna de helft van de 777 namen van omgebrachte medewerkers uit de illegale pers, communisten waren. Bron: Hein van Karsbergen

Zie: Het Nationaal Archief

Zie: Gelders Archief

Zie: WieWasWie

Zie: Oorlogsgravenstichting

Zie: Dachau

Zie: Dachau 2