Gerardus Hartoch

Hij was de zoon van Anna Hendriks en Theodorus Hartoch.

Volgens onze gegevens bleef Gerardus vrijgezel.

Gerardus was koopman in textiel.

Hij woonde in de Laarstraat 25

Hij zat in het Verzet.

Hij was een van de 9 verzetsstrijders die op de IJsselkade op 31 maart 1945, enkele dagen voor de bevrijding, werd gefusilleerd door de Duitse Sicherheitsdienst.

De 9 omgekomen verzetsstrijders uit het Huis van Bewaring waren: Boxtart, Van Heemstra, Gerritsen, Hartoch, Lammers, Lier, Van Oostveen, Oskam en Sonneberg. Hun lichamen werden twee aan twee vastgebonden en in de IJssel gegooid.

Een verzetsstrijder, Van Benthem, overleefde de executie, doordat een kogel afketste op een knoop. Hij hield zich dood, werd met de andere lichamen in de IJssel gegooid en kon zich vervolgens zwemmend redden.

Zij waren uit de gevangenis gehaald, op bevel van de beruchte Heinemann. Dit was één van de vijf mensen die na de oorlog daadwerkelijk ter dood zijn [veroordeeld en] gebracht, dat zegt genoeg over hem. Het bevel was een privé wraakactie voor het feit dat de Duitsers uit Zutphen moesten evacueren, waar Heinemann de pest in had.

De Hollandse SS-ers [...] die deel uitmaakten van het vuurpeloton waren dronken. De gevangenen werden uit hun cel gehaald en zonder meer, aan de oever van de IJssel, doodgeschoten. (Bron: Ria Boxtart)

Meteen na de bevrijding werd een tijdelijk houten gedenkteken voor deze slachtoffers opgericht, dat al snel door koningin Wilhelmina werd bezocht. Later werd het houten kruis begraven onder het Gideonmonument aan de Rozengracht.

Gerardus ligt begraven op het Nationaal Ereveld Loenen nummer E 361

Zie: Nationaal Archief

Zie: Gelders Archief

Zie: WieWasWie

Zie: Zij die stierven voor Vrede

Zie: Monument aan de IJsselkade

Zie: Nationaal Erevelde Loenen

Zie: Nederlandse geëxecuteerden tijdens de Duitse bezetting