We waren zó moe

Vader en Gé vielen steeds weer in slaap, om met de voltreffers in de nabijheid weer wakker te worden, en te brommen of te zuchten net als een kraamvrouw tusschen de weeën even in slaap valt.

We waren ook zoo moe!

De gekste geluiden hoorde je, ‘t leek een symfonie van geluiden. Toen ‘t 7 uur was, (waar bleef de tijd met dat luisteren) werd ‘t stil.

We verademden.