Ooit moesten ze niks hebben van ene Hitler

De meerderheid van de Duitsers moesten in de jaren ’30 niets van die Oostenrijker Adolf Hitler hebben.

Echter, domweg omdat Hitler op tijd, met zijn splinterpartijtje, zijn zaakjes voor mekaar had, maar ook vooral omdat de Amerikaanse crisis van 1929 ook in Duitsland toesloeg met o.a. duizenden werkelozen, zorgde er voor dat hij zich met zijn partijprogram snel in de kijker van de Duitse kiezers kon manoeuvreren.

Hij werd de ‘knuffel’ van o.a. sommige hoofdredacteuren van grote Engelse dagbladen, maar ook van bijv. de Amerikaan Henry Ford, de rijke autobouwer (en antisemiet) en van de vele Duitse groot-industriëlen. Zij stortten grote bedragen in Hitlers partijkas.

Ze dachten via Hitler het 'Communistisch Gevaar' te kunnen keren!

Voor het eerst van haar bestaan steeg Hitler's kleine politieke beweging in no-time in de peilingen. De Duitse (politieke) elite dacht in Hitler een tijdelijke zetbaas te hebben gevonden, die de massa klaar moest stomen voor een later herstel, als zij later weer aan de macht zouden komen. In de zeer politiek verdeelde republiek, oefende deze elite dan ook druk uit op de hoogbejaarde rijkspresident Von Hindenburg, om "deze ene Adolf Hitler" aan te stellen als (tijdelijke) rijkskanselier.

Echter eenmaal gekozen, bleek deze Hitler een wolf in schaapskleren. Men had hem zeer had onderschat! 

Want na zijn aanstelling vestigde hij binnen een paar weken een goed uitgewerkte dictatuur, waren enkele (politieke) concurrenten inmiddels in opdracht van hem gedood en waren de overigen gevangen gezet in de eerste concentratiekampen!

Het bizarre is, dat er na zijn aanstelling, in 1933, meerdere maanden ‘rust en harmonie’ is geweest in de Duitse samenleving. Men kreeg weer werk en Hitler leek alles wat hij had beloofd te kunnen waarmaken (betaald met wat later bleek het roven van de schatkist).

Maar ze hadden 'Mein Kampf' beter moeten lezen, het door Hitler in de gevangenis geschreven 'lijfboek'. Hij was toen tot 5 jaar veroordeeld, maar mocht na 6 maanden alweer naar huis.

Al snel bemerkte men dat Hitler een eigen agenda had.

Hij startte n.l. vrijwel direct met het doden van duizenden zwakzinnigen en gehandicapten [..] in de diverse geheime inrichtingen, uitgerust met gaskamers, verspreid over Duitsland,

Ook werd een snelle militarisering doorgevoerd, door te starten met het produceren van wapens voor de land- zee- en luchtmacht.

Maar boven aan zijn lijstje stond de uitroeiing van de Joden in Europa. Toen verhuizing naar Israel of Madagascar (als nieuwe Joodse staat) te duur en omslachtig werd bevonden. (En ook omdat vele landen in de wereld weinig bereidheid toonden voor het opnemen van Joden).

Diegene die deze 'industriele moordpartijen' op de Joden hebben uitgevoerd was Heinrich Himmler, het hoofd van de SS. Hij werd hierin gesteund door Hitler, maar vooral door de zeer antisemitische Joseph Goebbels. Zij zorgden er voor dat ook Sinti & Roma en homosexuelen in deze 'doodsfabrieken' werden omgebracht. 

Ook al hadden de Duitsers anders gewild, men kon nu niet meer terug. Twaalf jaren met Hitler volgde. Het Duitse volk bleek te zijn verraden door een hoog opgeleide, intelligente en geesteszieke 'elite van het kwaad'.